Qua tijd heel ver qua stappen niet

nou we hebben de uitslagen gehad en er is niks te vinden dat het niet lukt sterker nog we moeten samen heel vruchtbaar zijn...dus ik vroeg aan haar en nu bedoel we zijn nu anderhalf jaar verder en nog niks.

nou we moeten het dus om de dag blijven 'doen'in de vruchtbare piriode (deden we al..) en omdat me ovulatie testen donker blijven moet ik me daar niet meer mee bezig houden dat klopt dus bij mij gewoon niet.

als me nod heb moet ik bellen en dan een afspraak maken in de eerste week van de cyclus en dan gaan ze de boel een keer doorspuiten en dan houd het wat het ziekenhuis betreft op.ze zegt dat ze niks kunnen aanvullen qua hormonen enz wat ik genoeg heb dus om het kunstmatig te doen of helpen had in hun ogen geen zin.

liep een beetje met dubbel gevoel het ziekenhuis uit.. de ene kant natuurlijk blij dat er niks aan de hand is maar aan de andere kant dacht ik ja maar we proberen het nu ook al ruim een jaar op de gewone manier en er gebeurt niks dus waarom zou het nu opeens wel lukken.. ze zei tegen me dat ik erin moest gaan geloven en alle spanningsgebieden moest gaan mijden dus positief denken en doen..ja.. nou dat moet lukken toch?!

als ik over een jaar nog niet zwanger ben dan mocht ik weer terug komen, maar ik ben nu 34 en ik wil geen oma mamma worden (sorry als het hard over komt) bedoel ik heb mitch ook lopen en die is nu 7 jaar als ik volgend jaar zwanger zou worden is tie zowiezo al 8 jaar oud en vind ik het verschil te groot worden.

dus ik heb de ovulatie testen die ik nog had weg gegooid en heb met daniel er over gehad en we hebben besloten om wel de doorspuiting nog te doen en daarna te gaan leven zoals we nu zijn dus met z'n 3tjes en gewoon gelukkig zijn met wat we hebben.klinkt heel dubbel ik weet het maar ik wil niet dat ik alleen nog maar bezig ben met zwanger worden en dat als het zo ver is ik niet eens meer zou genieten omdat je geestelijk op bent door het denken en piekeren en dan leuke dingen mist of er gewoon niet bij bent met je hoofd.

dus er zal voorlopig geen nieuwe blog of iets van mij meer verschijnen,of en toe kom ik nog eens ff kijken hoe het met de dames gaat die wel zwanger zijn of inmiddels een mooi baby'tje hebben mogen krijgen.

dus dames die proberen heel veel succes en de dames die zwanger zijn of net bevallen zijn : van harte gefeliciteerd en dat alles goed mag gaan!!!

veel liefs johanna

394 x gelezen, 0

reacties (0)


  • LittleAngel83

    Hey meid! Dat zal idd wel een dubbel gevoel geven maar toch fijn dat de uitslag goed was hoor. Ik hoop voor jullie dat het alsnog snel raak zal zijn! Het is vaak zo dat als je er minder mee bezig bent het een positief effect heeft hè. Ik duim voor jullie! Ik wens jullie veel geluk en het allerbeste meid! xxx

  • mirjan79

    succes!!

  • brenilda

    lieve meid, ik begrijp hetzo goed, je frustratie. ik heb er na Guillermo* drie jaarover gedaan om zwanger te worden en te blijven. ik was 34 toen ik hem verloor. ik was37 toen ik deifilia kreeg,. ik begrijp hoe je je voelt, ik had voor mijn 35 'klaar" willen zijn, en ik vind ook dat ik best laat mijn kindje nog heb gekregen, maar ik ben er oh zo blij mee. ik snap dat het leeftijd verschil groot is, maar ze zullen heus wel gek met elkaar zijn. maar dan op een andere manier dan wanneer dze dichter bij elkaar zaten.
    ik bedoel, geef niet op oke. probeer je leven op te pakken, te genieten en je idd te richten op een leven met jullie drieeen,en wie weet wanneer het je gegeven wordt weer mama te worden.

    liefs ana

  • mama2009-2010

    Hey meis!!
    Fijn dat de onderzoeken goed waren in het ziekenhuis, maar ik snap dat dat voor jou dubbel voelt!! Ik hoop zo dat ook jullie binnenkort een positieve test in handen mogen hebben!!! Ik ga heel hard voor jullie duimen!!!
    Dikke knuffel!!!